Sethias Greengrass

Mówi się, że Scorpius Malfoy jest najbardziej pożądanym kąskiem w Domie Węża, ale to mówią Ci, którzy nie znają Drake’a Greengrassa. Co można o nim powiedzieć? Od przykładowego „ładnego” typa różni go to, że on jest nie jest tylko „atrakcyjny”, jest „przystojny”, a to robi diametralną różnicę. Ładny, atrakcyjny gostek to taki, na którego można z miłą chęcią popatrzeć, a przystojny to ten, na którego widok uruchamiają się gruczoły ślinowe, zalewające paszczę aż do śmierci przez utopienie. Przystojny na skalę Drake’a to z kolei wyższa szkoła jazdy, z której panny wychodzą z przemożnym wrażeniem, że oddałyby ręce, nogi i serce (choć przede wszystkim chyba tylko rozum…) by spędzić z nim resztę życia. Ba! Życia. Oddałyby je za pięć minut romantycznych porywów z jedynym dziedzicem rodu Greengrass. Dojrzałym w gestach, postawie i aparycji blond-skurwielem. Z sylwetki dobrze zbudowany, z zasady wyprostowanym, dumnie noszącym rodowe nazwisko. Z reguły – pożądanym przez przedstawicielki płci pięknej. Praktycznie, przez tę część zamku, która łapie się na zwodniczy magnetyzm jego osoby.

To co jego oblicze może zataić, a z czego on nie poskąpi skorzystać to wrodzony cynizm, urozmaicony o cięty humor na miarę ostrego rapiera. Bo wtedy, kiedy ludziom wydawałoby się, że Drake jest miły, Greengrass korzysta z nieukrywanych pokładów bijącego po oczach sceptycyzmu, bolesnej bezpośredniości, wżerającej się w umysł kpiny, czy krwawej interwencji swojej różdżki, w akompaniamencie drwiących uwag. Nie zwykł kryć się ze swoim szyderczym usposobieniem. Ale najciemniej pod lampą. A jeśli panny nie nabierają się na jego usposobienie, licząc na głęboko skrywaną w jego osobie łagodną naturę, to ja jestem gumochłon. Każda z nich skrycie marzy o diabelsko przystojnym, piekielnym draniu, noszącym w sobie głęboko ukryte serce romantyka. Ale jeśli tak miałaby się rysować rzeczywistość – nie miałby serca, bo sam w sobie nie czuje się napiętnowany żałosnym mianem faceta podatnego na miłość i jej toksyczne konsekwencje. Ją definiuje w zupełnie odmienny sposób traktując na równi ze standardowymi doświadczeniami – wściekłości, zazdrości, gwałtowności i zawiści – towarzyszącymi mu przy każdym wyższym uczuciu. Nie dzieli ludzi na żadne kategorie. Dla niego istnieje tylko jedna grupa – tych, którzy mu chcą podlegać, podlegać będą, bądź już teraz podlegają. Nie jest typem wyrozumiałego gościa. Zwykł postrzegać świat, jako ukształtowany pod niego system jednostek i wartości, poddanych jego osobie Nie dostrzega niepowodzeń w życiu i swoich zamierzeniach, zawsze w konsekwencji widząc w nich zrealizowanie swoich planów. Zachowuje bierną postawę wobec ludzkiego cierpienia, jednocześnie trzymając się daleko od humanitarnych sporów, żyjąc w świecie, w którym jest tylko on sam i posłuszne mu przedmioty, będące kwintesencją jego życia.

Żyjąc na granicy rzeczywistości z własnym wyobrażeniem o świecie wyszkolił w sobie wysoce wykształtowaną umiejętność manipulacji, z której korzystał już za młodu. Z początku testował ją na swojej siostrze (nie dała się, miała łeb na karku, a on do niej od tego czasu względny szacunek), potem swoim ojcu – niech Salazar święci nad jego duszą. Z upływem czasu, po śmierci ojca, dokształcił się w tym zakresie, omamiając własną matką wdziękiem (najpierw) małego brzdąca, (potem) dorosłego, magnetycznego mężczyzny. Na scenerii życia odegrał dużą rolę, bogacąc ród Greengrass o kolejnego, pewnego siebie, jednego z najznakomitszych chłodnych i wyważonych członków rodziny. Wzbogacił męską linię Greengrassów o osobnika o dominującym usposobieniu, szybko przejmując w domu – szlacheckiej rezydencji – rolę głowy rodziny. Nieco spaczona po śmierci męża Daphne Greengrass złapała się, a potem zaplątała w sieci majestatyczności swojego syna, uznając go za nową ikonę rodziny. Zwykła wychwalać go, nie raz ocierając się w tym niemal o kazirodztwo. Nic dziwnego. Drake Sethias Greengrass nigdy nie krył nieco zakrzywionej natury swojej bliskiej rodziny, bardzo dobrze zdając sobie sprawę o romantycznym porywie siostry wobec czarnej magii i spaczonych mężczyzn, a swojej matki do niego. Tak, mili państwo – Daphne Greengrass najpierw zauroczyła, a potem zakochała się w swoim synu, czego jedyny dziedzic Greengrassów nie szczędzi wykorzystywać. Już jako niespełna osiemnastoletni uczeń Hogwartu, Ślizgon z krwi i kości, postanowił osiągnąć sukces w życiu, sytuując się na nie tylko ikonę swojej rodziny, ale i ikonę całego czarodziejskiego świata. Od najmłodszych lat pracuje na szacunek i krnąbrnie budowany autorytet wśród najwyższych członków Ministerstwa Magii, szykując się na objęcie jednego z wyższych stanowisk w tej instytucji. Wyznaje zasadę, ze cel uświęca środki. Z tego powodu nie raz w swoim życiorysie dał dowód, że swoje plany zamierza wcielać w życie niezależnie od zdania ogółu i nieważne jakimi sposobami. Możliwie skutecznymi – bez zahamowań, czego dał dowód, w wieku szesnastu lat zmuszając zaklęciem Confundus swoje wujostwo do przekazania mu decydującego głosu nad swoim rodem, co ustabilizowało jego pozycję w rodzinie. Przed nim jeszcze długa droga do pełni satysfakcji, ale krótsza niż mogłoby się wielu wydawać.

∙ Czarna Magia - od zawsze pasjonował się tajnikami Czarnej Magii, otwarcie krytykując formę nauczania o niej w Hogwarcie. Zwykł w dość dobitny sposób zwracać uwagę na sposób nauczania tej dziedziny magii, uznając za oszczerstwo skupianie się na naturze obrony przed nią, kiedy można zająć się samą naturą tej bytującej dziedziny nauki. Potwierdzając swoje zdanie na jej temat, w piątym i szóstym roku nauki w Hogwarcie zgłosił się do wymiany studenckiej do Durmstrangu, gdzie dwa lata studiował Czarną Magię wraz ze studentami tej szkoły. Wracajac do Hogwartu, sam, na kocią łapę, zaczął się szkolić w tej dziedzinie, korzystając ze spuścizny po swojej matce i jej rodzie.

∙ Quidditch - nie interesuje się tym sportem, ale korzystając ze swojej sprawności fizycznej i występującemu w przyszłość strategicznemu myśleniu, zdecydował się na krótki epizod w życiu poświęcony tej grze. Coś dla uzupełnienia jego dokumentów, jakie zamierza złożyć na wyższą uczelnię po skończeniu Hogwartu.

• Transmutacja
  
• Zaklęcia i uroki
  
• Obrona przed czarną magią
  
• Eliksiry
  
• Numerologia

• Transmutacja - 15pkt
  
• Zaklęcia i uroki - 55pkt
  
• Obrona przed czarną magią - 10pkt
  
• Eliksiry - 20pkt
  
• Logiczne myślenie - 10pkt
  
• Zręczność - 10pkt

+ teleportacja
+ latanie na miotle
+ duża znajomość Czarnej Magii